ترقوه استخوانی است که درست بالای قفسه سینه قرار دارد. این استخوان بین جناغ سینه و استخوان کتف قرار دارد و تا حد زیادی توسط پوست پوشیده شده است. ترقوه شکسته یک آسیب شایع در نوزادان، کودکان و ورزشکاران می‌باشد. این جراحت به واسطه‌ی تصادف یا افتادن رخ می‌دهد. در این مقاله، ما اطلاعاتی را در رابطه با شیوه‌های درمان ترقوه شکسته ارائه می‌دهیم.
 

علائم

ترقوه شکسته اغلب در بیمارانی که سقوط می‌کنند، دیده می‌شوند. برخی مواقع، سقوط و ضربه دیدن شانه‌ها منجر به بروز این عارضه می‌گردد. در مورد نوزادان، ممکن است استخوان‌های نرم آن‌ها در طول عبور از طریق مجرا هنگام تولد شکسته شود. درک علائم این اختلال به منظور ارائه‌ی کمک‌های فوری پزشکی مهم می‌باشد.
 
اولین و شایع‌ترین علامت این عارضه، درد شانه می‌باشد. علائم دیگر آن شامل برآمدگی قطعات شکسته از پوست می‌باشد. بیمار در این مواقع احساس کبود شدگی و تورم قابل مشاهده‌ای را توسعه می‌دهد. در این شرایط بیمار نمی‌تواند از همه توان بازوی خود استفاده کند و به منظور کمک به کاهش درد باید دست خود را در یک موقعیت بدون حرکت قرار دهد.
 

درمان

هنگام ایجاد درد و شکستگی ترقوه انجام اقدامات فوری پزشکی بسیار مهم می‌باشد. این شیوه‌های درمانی شامل موارد زیر می‌باشد:
* تورم با کاربرد بسته یخ بر روی بخش آسیب دیده کاهش می‌یابد.
 
* داروهای ضد درد مانند آسپیرین، ایبوپروفن، استامینوفن و غیره ممکن است به منظور کمک به کاهش درد ترقوه توصیه شود.
 
* توصیه می‌شود که در چنین مواقعی بیمار فعالیت در ناحیه آسیب دیده را به منظور اجتناب از تشدید آسیب و درد به طور کامل متوقف کند.
 
* فرایند بهبودی حدود 2 تا 4 هفته در کودکان و 4 تا 8 هفته در بزرگسالان طول می‌کشد. استفاده از تسمه در طول کل فرایند بهبودی مورد نیاز می‌باشد.
 
* زمان بهبودی کامل حدود 12 هفته طول کشیده و درد در عرض چندین هفته ادامه خواهد داشت. پزشک ممکن است به بیمار توصیه کند که فعالیت‌های فیزیکی خود را برای کل دوره بهبودی کاهش دهد.
 

ورزش

پزشک انجام ورزش‌های خاصی مانند محدوده ساده‌ای از تمرینات حرکتی را توصیه می‌کند. این کار به ایجاد کشش و بازگرداندن عملکرد ناحیه آسیب دیده کمک می‌کند.
 

عوارض جانبی

اکثر شیوه‌های درمانی شامل فرایندهای غیر جراحی است. جراحی تنها در 5 تا 10 درصد از موارد مورد نیاز می‌باشد. در مواردی که شکستگی در انتهای جانبی ترقوه باشد، نیاز به عمل جراحی است. افزایش خطر غیر یکنواختی استخوان در صورتی‌که شکستگی بر روی محور ترقوه باشد، وجود دارد. پیامدهای دیگر شامل شکستگی باز، آسیب عصبی و آسیب عروق و غیر یکنواختی استخوان‌ها در طول 3 تا 4 ماه و غیره می‌باشد. به غیر از علائم معمول درد و تورم، عفونت استخوان می‌تواند باعث بروز ناراحتی عمومی یا احساس بی‌قراری، تب، عرق بیش از حد و تب و لرز در بیمار گردد. به ندرت، بیمار ممکن است مشکلاتی را نزدیک ناحیه انتهای شانه داشته باشد. چنین بیمارانی در طول 2 تا 3 روز آسیب دیدگی تحت جراحی ارتوپدی قرار می‌گیرند. این روش تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. شایع‌ترین تکنیک ثابت نگه داشتن شکستگی با یک صفحه و مهره می‌باشد. از جراح بخواهید تا تکنیک‌های مورد استفاده در جراحی و مزایای و معایب هر کدام از آن‌ها را برای شما توضیح دهد.
 
شما باید مراقبت‌های لازم را به منظور جلوگیری از شکستگی ترقوه با اجتناب از افتادن بر روی بازو انجام دهید. در صورتی‌که شما یا هر کسی دیگر از شکستگی استخوان رنج می‌برد، باید بلافاصله به دنبال کمک گرفتن از توصیه‌های پزشکی باشد. اگر مراقبت لازم بعد از شکستگی صورت نگیرد احتمال عفونت استخوان وجود دارد که در زیر در مورد آن توضیح می‌دهیم.
 
اصطلاح پزشکی برای عفونت استخوان استئومیلیت است که می‌تواند استخوان‌های هر بخش بدن را تحت تأثیر قرار دهد. بر همین اساس، این بیماری می‌تواند علائم مختلفی را بسته به موقعیت استخوان عفونی ایجاد کند. بنابراین، در صورتی‌که استخوان فک آلوده شود، علائمی مانند درد و تورم می‌تواند در دهان و ناحیه فک ایجاد گردد. با این‌حال، علائم اساسی عفونت استخوان مشابه می‌باشد. عفونت استخوان معمولاً توسط باکتری‌ها ایجاد می‌گردد، اما برخی مواقع قارچ‌ها و موجودات دیگر نیز می‌توانند مسئول ایجاد عفونت باشند.
 

علل بروز عفونت استخوان

همانطور که قبلا ذکر شد، عفونت استخوان معمولاً توسط باکتری‌ها ایجاد می‌گردد. به طور معمول‌تر این بیماری توسط باکتری‌ای به نام استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می‌گردد. میکروارگانیزم‌های دیگری مانند استرپتوکوکوس، انتروباکتریاسه، اشرشیا کولای، هموفیلوس آنفلوآنزا و سالمونلا نیز می‌تواند باعث ایجاد آن گردد. برخی مواقع، عفونت بافت‌های اطراف استخوان می‌تواند در نهایت به خود استخوان نیز گسترش یابد.
 
حتی عفونت‌هایی از بخش‌های دیگر بدن مانند عفونت مجاری ادراری نیز می‌تواند از طریق گردش خون گسترش یابد. آسیب شدید به استخوان نیز می‌تواند باعث ورود عفونت به استخوان منجمله ترقوه شکسته گردد. برخی مواقع، جراحی‌های ارتوپدی مانند جایگزینی زانو یا جراحی‌های جایگزینی مفصل ران که در آن میله‌های فلزی یا صفحاتی در بخش استخوان آسیب دیده قرار داده می‌شود نیز می‌تواند باعث بروز عفونت در استخوان گردد. بیماری‌هایی مانند دیابت و بیماری شریانی محیطی خطر ابتلا به عفونت استخوان را افزایش می‌دهد.
 

علائم عفونت استخوان

اگرچه عفونت استخوان می‌تواند استخوان‌های هر بخش از بدن را تحت تأثیر قرار دهد، اما استخوان‌های طویل پا و بازوی بالایی و استخوان‌های ستون فقرات نیز به احتمال زیاد آلوده می‌گردد. عفونت استخوان در استخوان‌های طویل بازو و پاها در میان کودکان شایع‌تر می‌باشد، در حالی‌که در بزرگسالان استخوان‌های ستون فقرات به احتمال بیشتری آلوده می‌گردد. شایع‌ترین علائم این بیماری درد استخوان، تورم، قرمزی و گرم شدن محل آسیب دیده می‌باشد. در صورتی‌که عفونت استخوان پا را تحت تاثیر قرار دهد، شما می‌توانید تورم را در ناحیه زانو، پاها و ساق پا همراه با درد و قرمزی در این نواحی مشاهده کنید.
 
در صورتی‌که عفونت به فک‌ها و یا دهان توسعه یابد، علائم دیگری نیز می‌تواند مشاهده شود. عفونت در ناحیه استخوان فک می‌تواند توسط بیماری‌های دهان و دندان ایجاد گردد. علائم این بیماری درد و بی حسی در استخوان آرواره می‌باشد. در صورتی‌که عفونت مرتبط با بیماری‌های دهان و دندان باشد، پس دندان‌های سالم از لثه خارج خواهند شد.
 
به غیر از علائم معمول درد و تورم، عفونت استخوان می‌تواند باعث بروز ناراحتی عمومی یا احساس بی‌قراری، تب، عرق بیش از حد و تب و لرز در بیمار گردد. تب به صورت شایع در کودکان مشاهده می‌شود. کودکانی که از عفونت استخوان رنج می‌برند، به آسانی تحریک پذیر و بی‌حال خواهند بود. در صورتی‌که عفونت بافت‌های اطراف به استخوان گسترش یابد، می‌تواند باعث بروز چرک و آبسه در آن ناحیه گردد. برخی مواقع، مایعی شبیه چرک می‌تواند از پوست خارج شود. بزرگسالان مبتلا به عفونت استخوان درد در ناحیه کمر را نیز تجربه می‌کنند. عفونت شدید می‌تواند باعث ضعف و آسیب به استخوان و همچنین منجر به شکستگی استخوان گردد.
 

شیوه‌های درمان عفونت استخوان

این بیماری معمولاً با آنتی بیوتیک‌ها درمان می‌گردد. همراه با آنتی بیوتیک‌ها، ناحیه آسیب دیده نیازمند جراحی پاکسازی به ویژه هنگامی‌که چرک یا آبسه در آن منطقه توسعه یافته، می‌باشد. این شیوه به عنوان دِبریدمان جراحی شناخته می‌شود. همراه با چرک یا مایعات، بافت‌های آلوده و بخش بیمار استخوان نیز در این روش برداشته می‌شود. برخی مواقع، قطع عضو به منظور پیشگیری از گسترش بیشتر عفونت مورد نیاز می‌باشد.
 
عفونت استخوان نیازمند درمان فوری است، چون این بیماری در صورتی‌که درمان نشود، می‌تواند منجر به بروز عوارضی مانند مرگ استخوان و ورم مفاصل گردد. در کودکان، عفونت استخوان می‌تواند رشد نرمال این نواحی را مختل سازد. به منظور پیشگیری از بروز چنین عوارضی، علائم این بیماری باید در اسرع وقت به پزشک نشان داده شود و بهترین شیوه‌های درمانی در این زمینه اتخاذ گردد.
 
منبع: BUZZLE